Afgelopen dinsdag nam David Jimmink afscheid als raadslid. We zijn blij dat hij wel commissielid blijft. In zijn afscheidsspeech in de raadsvergadering stond hij uitgebreid stil bij het belang van cultuur. Jimmink: "Het gaat niet om of de begroting klopt maar Houten daarna de saaiste stad van de provincie is".

De eerste keer dat ik niet onderbroken kan worden.

Terugkijkend op vijf jaar raadslidmaatschap kijk ik terug met een goed gevoel. Al toen ik commissielid was heb ik mij verdiept in de portefeuilles van de toenmalige commissie Samenleving, en de Samenleving, dat is wat ik ben blijven doen. Mijn stijl was ergens diep induiken en dat kon ook omdat ik onderdeel was van een kleurrijke, spraakmakende en hardwerkende fractie.

Als ik alles zo overzie, moet ik denken aan de film “Yes Man”, het gaat over een man die overal ja op zegt. En het voelt nu zo dat ik dat eigenlijk ook gedaan heb de afgelopen vijf jaar: ik was lid van de commissie die de huidige vergaderwijze heeft bedacht, zat in de sollicitatiecommissie van de nieuwe griffier, was een strenge RTG‐voorzitter, schreef een ludieke bijdrage over de Tour de France voor de perspectiefnota, de commissie begeleiding bezuinigingen, plaatsvervangend agendacommissie, lid commissie toekomstvisie 2025 en ik heb maar één raadsuitje gemist.

Ik zei ja tegen bijna alles dus (het heeft ook een schaduwzijde hoor, want die RTG over de begrafenisverordening was niet echt mijn ding).

En naast alle ja’s kwam nog een tweede ding boven toen ik terugkeek op 5 jaar raadslidmaatschap.

Afgelopen 1 maart was het Pianofestival, een project waar ik twee jaar mee bezig geweest ben. Een paar honderd leerlingen speelden overal in Houten in huiskamers, er was een ligconcert, een feestconcert en er werd een wereldrecord gebroken. Houten in het Jeugdjournaal, Houten had het erover. Cultuur dus zoals cultuur moet zijn: spraakmakend, groots, bijzonder, door en van de Houtenaren, ongesubsidieerd zelfs, kleur in de stad. Mijn collega Katrien Haije heeft kort voor het festival een enthousiaste uitnodigingsmail aan de raads‐ en commissieleden gestuurd, het was namelijk iets bijzonders wat ging gebeuren. En wat schetste mijn verbazing: drie raadsleden schreven een vriendelijk verhinderingsbericht en op het festival kwam alleen de burgemeester kijken, jullie begrijpen al: iedereen hier op mij en de burgemeester na hebben iets bijzonders gemist.

En dan vraag ik mij af of mijn bijna ex‐collega’s wel genoeg ja op uitnodigingen zeggen, bijvoorbeeld uit de culturele hoek.

Cultuur is kleur in de straten, cultuur is educatie op een manier zoals je het zou willen, cultuur is mensen verbinden, cultuur aantrekkelijk zijn voor bedrijven als stad, cultuur is ontmoeting, cultuur is mensen spiegelen en een uitnodiging tot anders denken. Cultuur is leefbaarheid, en over leefbaarheid heb ik in de afgelopen jaren op allerlei manieren aandacht gevraagd, bijvoorbeeld over de sociale cohesie, het verenigingsleven, het rondpompen van geld tussen de gemeente als subsidiegever en de verenigingen als huurder en over de veel te dure ruimten in Houten. Ik kreeg meermalen nul op het rekest want de afgelopen jaren gingen over bezuinigen en er zaten weinig mensen in de raad met feeling voor cultuur

Maar er is hoop!
De Houtense Helden zijn gestart. Iedereen hier wil het theater overeind houden. Het Houtens Muziek Collectief heeft nog steeds 1196 leerlingen. En met de winst van D66 is er hoop en nieuwe aandacht voor de leefbaarheid. D66: gefeliciteerd! Ik hoop echt dat de inspirerende debatavond over cultuur bij jullie in het Gouden Huis direct omgezet wordt in beleid.

De verkiezingen gingen over luisteren naar de burgers en het stimuleren van initiatieven van onderaf. Het verenigingsleven, of het nou sport, welzijn of cultuur is, heeft dit ondertussen goed door en weet het gemeentehuis op een andere manier te vinden. Nu alleen moet nog de visie van tafel “als het zich zelf niet redt, dan hoeft het niet”, want kleine verenigingen zoals een Cantatekoor, werelddans of een klassiek orkest zijn net zo belangrijk als hippe rapmuziek, popdans of streetart. En daarom: Begin morgen aan een nieuwe cultuurnota en schrap het cultuurfonds, morgen nog wat mij betreft, want de diversiteit in het culturele aanbod is o zo belangrijk voor de leefbaarheid van de stad.

Even terzijde: als je het over de negatieve werking van het cultuurfonds hebt: het Cantate Kamerkoor en Xylonos werelddans zijn al opgehouden te bestaan, het Houtens Kamer Orkest is onderdeel van het HMC geworden uit geldgebrek. Ik hoop echt dat over een jaar onze cultuurmakelaar nog iets te makelen heeft.

Wat Houten namelijk o zo nodig heeft op dit moment is een gemeenteraad die niet kijkt naar de cijfers, maar wat er gebeurt op straat en daar ook is. Een participatiemaatschappij heeft een gemeenteraad nodig die naar de burgers toe gaat om te initiëren en te luisteren. De tijd is voorbij dat de raad zich druk moet maken over dat de burgers niet naar het gemeentehuis toekomen. De raad zou zich druk moeten maken over waarom het niet voldoende naar de burgers toegaat. Dat is soms hard werken, maar: Het gaat om echte mensen, het gaat om leefbaarheid, het gaat erom of Houten leuk is. Het gaat niet om of de begroting klopt maar Houten daarna de saaiste stad van de provincie is.

Ik wil mijn collega‐raadsleden bedanken voor vijf prachtige jaren. Hopelijk GroenLinks in het college! En aan jullie allemaal zou ik mee willen geven: Ga de straat op, spreek de bestuurders en burgers, geniet van cultuur, wees overal behalve in het gemeentehuis. Ofwel: zeg ja tegen de Houtenaren, zeg ja tegen sociale cohesie, zeg ja tegen cultuur en vooral ja tegen alle initiatieven die leiden tot een kleurrijk Houten.